A PUDDEZZA CHÌ VULIA ANDÀ À VEDA U MARI ...

Paghjina 1 In u ghjaddinaghju, hè l’ora di fà l’ova ! Sottu à l’occhja pieni di tenerezza di a mamma, i puddezzi circani di fà un sforzu maiò. Sola Carmela ùn voli fà u so ovu. _Fà l’ovu, fà l’ovu, sempri fà l’ovu ! edda rispondi lagnendusi. Ci sò cosi più beddi à fà in a vita !

Paghjina 2 Carmela priferisci à ascultà à Petru u marangona chì li parla di u mari. Petru ha viaghjatu mori ! E ancu s’edd’ hè un pocu buciardu, a puddezza hè cuntenta di senta i so storii maravigliosi. « Un ghjornu, eiu dinò andaraghju à veda u mari », si dici a puddezza.

Paghjina 3 Una sera, à u mumentu di vultà in u ghjaddinaghju, pà andà à dorma, Carmela si rivolta : _Ùn voddu micca andà à dorma com’è i ghjaddini ! « Eiu, voddu andà à veda u mari ! »

Paghjina 4 _Andà à veda u mari ? E parchì micca viaghjà ? U babbu di Carmela ùn avia mai intesu un’affari cusì. _Mi ni vocu à viaghjà eiu ? Sapii O Carmè chì u mari ùn hè micca un locu pà i puddezzi ! Aiò, in u to nidu !

Paghjina 5 Quidda notti, Carmela ùn truveti u sonnu. D’un colpu, ùn tinendu più, s’ arrizeti.
« Avà hè decisa, mi ni vocu ! Partu pà veda u mari ! »

Paghjina 6 Carmela fighjula un’ ultima volta u babbu, a mamma, i so frateddi, i so sureddi, i so cugini... è senza fà rimori si ni và da u ghjaddinaghju.

Paghjina 7 Incu curagiu, Carmela s’infonza in a notti... Marchja un beddu mumentu, sin’à ùn senta più i so anchi. Ma, una mani,i so sforzi sò ricumpensati. Ghjunta in cima d’una duna, vedi infini...

Paghjina 8 ...U mari ! Carmela hè abballuchjata da u spettaculu maravigliosu datu à i sò ochja. _Uh Cara ! Cusì beddu ! briuneti a puddezza. Hè ancu più beddu cà ciò ch’eddu m’avia dittu Petru !

Paghjina 9 Cummossa da i burraschi maiò, Carmela ùn hè micca certa di vulè lampassi in mari. Cumincia pà fà casteddi di rena, à codda bicirculi, à tastà gambari. Eppò, si lampa in u mari. Bia a tazza -glup ! -glup !- tossa, stupa, nota, ciutta, sculiscia è piscia ancu in u mari... E ridi, ridi...

Paghjina 10 U ghjornu cumincia à falassini pianu pianu è Carmela pensa à vultà in u ghjaddinaghju. « Ma ...ohimè ! A costa hè sparita ! » Un si pò più vultà in tarra ferma. O Bà ! O Mà ! briuneti a puddezza. E nimu ùn rispondi. Stanca di I so sforzi, Carmela s’addurmenta, persa in l’immensità di l’ucianu.

Paghjina 11 D’un colpu, Carmela hè scittata pà via di retti : « Puddezza ! Puddezza in mari ! » Trè navi tarribuli viniani di spuntà. Trè beddi caravelli. Era u sgiò Cristofanu Culombu chì facia strada pà u Mondu Novu. Senza capì, Carmela si ritrova lampata da una burrasca nant’à u ponti di a Santa Maria.

Paghjina 12
« Spiumeti sta ghjaddina è mittitila ad arrusta ! » cumanda u capitanu. Carmela rifusa d’essa manghjata ! Allora conta u so viaghju miraculosu pa’ imprissiunà à Cristofanu Culombu.
« Basta ! dici Cristofanu Culmbu annarbendusi ! In a cazzorola !
« Aspitteti ! », briona Carmela. Un ovu ! Prumettu di fà un ovu ogni mani pà u vosciu caffè. Subbitu si murzicheghja a lingua ! Fà un ovu ? AÏE, AÏE, AÏE. Un l’aghju mai fattu ! E mamma ch’ùn ci hè micca pà musciammi com’eddu si faci !

Paghjina 13 _Umbè ! Un devi micca essa cumplicata ! E si metti à l’opara. _Eccu ! ci sò ghjunta ! Faciuli ! Aghju fattu un ovu ! aghju fattu un ovu !

Paghjina 14 Nant’à a caravella, i sittimani passani. Una mani, allora ch’edda sta facendu u so 31esimu ovu, a puddezza scopri à l’urizonti una piaghja è una furesta tamanta. Carmela veni di scopra l’America ! _Prestu, prestu ! Truvà un locu induva ruspà ! Sò dighjà parechji sittimani chì sunnieghju à un bon mignoculu frescu !

Paghjina 15 A u frescu d’un arburu maiò, un ghjadettu a fighjulaia :
« Quissa allora ! una puddezza bianca bianca... » Carmela s’avanza un pocu timicosa : _Bonghjornu, mi chjamu Carmela... _Eiu, sò Ghjaddettu _Vengu d’un ghjaddinaghju luntanu,da mari indà.
Puh ! veni da luntanu !
Comu tu sè rossu o Ghjaddè !
E tu com’è tu sè bedda o Carmè ! Veni t’aghju da prisintà à i me parenti. O bà ! O mà ! induvinetti quali hè ch’hà da vena à manghjà ?

Paghjina 17 Sta sera in l’onori di Carmela, hè festa in u ghjaddinaghju.
O Ghjaddè ? ti vulia dumandà calcosa. Parchì i ghjaddini di u vosciu locu ani u culu tuttu arrasciatu ? Hè l’usu. L’indiani ci piddani i nosci più beddi piumi pà fassi beddi. Suvitami in a me piattatedda sicreta, saremi più tranquilli. Ièèèèè ! dimmià... possu ripiddà di sti bonbò ciaddi ? _Ùn sò micca bonbò ! hè granonu.

Paghjina 18 Ghjaddettu voli sapè tuttu di Carmela. _t’hà fratedda ? sureddi ?Comu hè a to casa ? Carmela li parla di u so vechju ghjaddinaghju è di u so amicu Petru u marangona. « chì chjachjarona » pensa Ghjaddettu _umm...Carmela... _Iè O Ghjaddè _se tu sè d’accunsentu, dumani ti purtaraghju à veda u me paesi. Ed eccu ch’eddi a si toccani guidati da Ghjaddettu. Dopu à parechji ghjorni, si n’avvedani ch’eddi s’amusani di i stessi cosi. Ùn sò mai stati cusì filici.

Paghjina 19 O Ghjaddè, i senti i stambaracci di l’indiani ? Innò, hè u me cori chì batti forti parchì mi sè vicinu Carmela è Ghjaddettu sò vultati à u ghjaddinaghju di i puddezzi rossi. Ùn si spiccani più. _o l’innamurati o l’innamurati !

Paghjina 20 U tempu passa prestu. Cristofanu Culombu hà fattu cuddà i veli di u so bateddu. Hè ora d’imbarcà ! Ghjaddettu chì teni tantu cara à Carmela ha dicisu di parta cù edda. Dici avvedaci à tutta a so famidda. _BUUUUUUUU ! si metti a pianghja a mamma. S’addevani i ziteddi eppò un ghjornu vi lacanu.

Paghjina 21 Parechji settimani sò passati, Carmela è Ghjaddettu ghjunghjini infini davanti à u vechju ghjaddinaghju. _Ebè ! Fighjuletti quali hè chì ci volta à vedaci !
hè Carmela, Carmela hè vultata ! _O mà ! _A me piuledda, lacami fighjulati, com’è tu sè crisciuta ! s’hè divintata una vera donna.
E quali hè stu ghjaddettu cusì bidduchjiu ?
mi chjamu Ghjaddettu, o madama !
Benvinutu in u nosciu ghjaddinaghju.

Paghjina 22 U branu dopu, Carmela è Ghjaddettu assistani ammaraviglati à a nascita di u so primu ziteddu, un piuledduchjiu beddu beddu ch’eddi dicidini di chjamà Carmelito.

PAGHJINA 23 Qualchi mesi dopu... _Carmelito ? Hè ora di entra ! _Dighjà ? un mumentu o mà, fighjulu u celi lucià. _Hè ora d’andà à dorma ! _Dorma, dorma è sempri dorma ! Rifusu d’andà à chjinammi à l’ora di i ghjaddini dici Carmelito. Ci sò cosi più beddi à fà in a vita. ghjeu, voddu andà à veda i steddi !

Fini

Cù l’aiutu di Jean-Luc SANTONI